Wie doen mee ?

 

Hans Abbing

 

 

 

 

De kunstenaar en zijn model. Afstand en nabijheid. Het lichaamslandschap van “The Long Yourney Home”: dicht op de huid lijken de afstanden toch immens.


“In almost all of my work, drawings, photos and videos, there is distance as well as proximity. I want to be near to the model, boy or man, physically and mentally enter him; but getting too close also scares me —at least mentally. This contradiction is certainly present in my videos where the bodies have turned into vast landscapes upon which you can walk and so you’re very close, but, at the same time, you’re small and the distances is immense.
I do not really understand why I called this particular video “The Long Journey Home”. The title just seemed to be fitting. Maybe it is because at the end of the journey the problem is resolved and I can relax and disappear in the great nothingness.”

www.hansabbing.nl

 

Leo van Adrichem

 

 

 

Nieuwe foto's van Leo van Adrichem. Werkt in de traditie van de Nederlandse documentaire fotografie. In Zijn werk getuigt getuigt van de tijd maar gefilterd door zijn persoonlijke belangstelling. Op de grens van queer visibility.

 

Marian Bakker & Dita Wessels

 

Een duo dat aan de wieg stond van allerlei ontwikkelingen in de lesbische fotografie in Nederland. Genderblending lang voor dat het thema urgent werd in de queer art.

 

Anke van den Brink

 


 

Het liefste zwijg ik; laat ik mij niet uit over wat ik bedoel met mijn werk of waar het zich tot verhoudt.

Het is een taal op zich en elk woord dat ik er aan zal geven, zal afbreuk doen aan het beeld. In woorden zit net zoveel miscommunicatie als communicatie. Ik zal het verkeerd uitleggen, het zal verkeerd begrepen worden. Zodra er woorden aan vuil gemaakt worden zal het allemaal in de soep lopen.

De betekenis van kunst word juist gezien als het niet in taal gevat word, en wat doet de betekenis er toe als je het daarmee in een hokje plaatst.

Het is niet dat ik het niet weet,; het is dat ik het niet wil zeggen.

Als je oplet weet je heel goed wat ik zeggen wil."

 


Cathelijne Berghouwer

Fotograaf Cathelijne Berghouwer zoekt een beeldtaal die zowel prikkelend als esthetisch is, met diversiteit van lichamen en ideeën over seksualiteit als uitgangspunt. Ze maakt non-conventionele beelden van vrouwelijke seksualiteit en werkt daarvoor met mensen van alle leeftijden, seksuele voorkeuren en lichaamstypen.

Op basis van wat zij zelf sexy, geil, prikkelend of opwindend vinden, maakt ze een reeks foto’s die zich niet conformeren aan het standaardbeeld.

“Het mooiste is als je even naar een werk moet kijken. Alles laten zien is een beperking van de fantasie van de kijker, aldus Cathelijne Berghouwer”. (Gaykrant)

www.berghouwer.org

 

 

 

Paul Buijs

 

Foto’s uit de gay underground. Een queer droomwereld. Het masker als brug tussen fantasie en werkelijkheid. Een nieuwe betekenis van art brut…

De afgelopen jaren heb ik veelvuldig foto's genomen in de underground gayscene van Amsterdam. De scene is geen eenduidig begrip.

De mannen zijn wat ze zijn, maar zijn onder deel  van een wereld waar fantasie en werkelijkheid hand in hand naast elkaar lopen.

Daarom laat ik de mannen maskers opzetten uit de populaire cultuur van o.a. Hollywood en Disney. Hoe langer men naar de foto kijkt, hoe meer naar boven komt drijven, wat onder de oppervlakte schuil gaat.

Mijn rauwe en directe manier van fotograferen kan afschuw en poëzie maskeren.

Nog meer: www.experiencedbypaul.com

 

Christianson

Hertenman

Niet de persoon, maar de man. Mannelijkheid van nu en toen. In je persoonlijke geschiedenis en een, evenzeer gekoesterd, oeroud verleden.

Ik werk als kunstenaar in de fotografie. De fotowerken kenmerken zich altijd door het gekozen thema ‘Mannen’. Ik maak foto’s van een mannelijk model in een niet persoonsgebonden, herkenbare vorm.

De modellen worden meestal afgebeeld met een masker, waardoor er iets menselijks van het model verdwijnt. Het gaat Christianson niet om wie het is, maar om het beeld en de context van het geheel, maar waarbij de man belangrijk is en blijft.
De fotowerken ‘Gedachten uit het Verleden’ zijn gedachten uit het verleden, van afscheid en van leven, plaats en vrijheid, ontmoeting en verwijdering, een zoektocht naar vernieuwing in het heden, een foto van een verstild moment met een atribuut uit mijn verleden. 
In de expositie is uit ‘Gedachten uit het Verleden’ een reeks werken te zien van ‘De Hertenman’ het zijn werken van modellen die gefotografeerd zijn met een gewei uit mijn ouderlijkhuis. Dat heb ik gebruikt om het oergevoel en de stoerheid van de man te verbeelden.

www.christianson.nl

 

Peter Colstee

Memories

Wat gebeurt er als de zoektocht naar een homoseksuele beeldtaal bevredigend is beantwoord?  Welke nieuwe beelden wachten er voorbij de geaccepteerde gay visibilty?

www.petercolstee.com

 

Bart Drost

Moord op de stervende slaaf (vrij naar Michelangelo)

Onder meer deze multiple is te zien tijdens de expositie, een werk met een verwijzing naar de kunsthistorische wortels van de hedendaagse queer art. Welke helden sneven er nog meer tijdens de ontwikkeling van gay naar queer iconography?

What’s in a name?


Kunst is a priori ‘queer’, in de zin van ‘eigenaardig’, ‘vreemd’ en ‘wonderlijk’.
Niets aan toe te voegen, niets op af te dingen.

Zou Drost zelf zijn kunst ‘queer’ in de zin van ‘homo’ noemen? 
Dat zou wel heel eigenaardig, vreemd en wonderlijk zijn…

In 1983 - bij zijn afstuderen aan de Gerrit Rietveld Academie – noemde Drost als zijn voornaamste beweegreden  tot ‘kunst maken’:  “De schijnheiligheid van ‘s mensen oordeel en de eenzaamheid die daaruit voortvloeit”.

www.bartdrost.nl

 

 

Jiro Ghianni

 

 

De 'Suspension of disbelief' heerst in de queer strips van transgender tekenaar Jiro Ghianni. Zijn boezems, die uit het ziekenhuis zijn ontsnapt nadat zij van hun transman verwijderd zijn, scheren over de toppen van de actualiteit en raken verzeild in de uiterste uithoeken van gender en seksualiteit. Met kietelende humor.

"Met de esthetiek van twee licht lekkende Barbapapa's met een gaatje in hun hoofd scheren De Boezems over de toppen van de actualiteit en raken zij verzeild in de uiterste uithoeken van gender en seksualiteit. Maar nooit zonder humor" aldus Lover Magazine.


Bijna twee decennia lang maakte Jiro onder het pseudoniem Joli(e) interactieve multi-media kunst en abstracte animatiefilms rond het thema biseksualiteit. Sinds zijn transitie kan de zelfbevlekkende pretentie van de kunstwereld hem niet meer deren en gaat hij geheel zijn eigen gang, als enige transgender striptekenaar van Europa. Zonder slachtofferachtig gezeur over operaties en emancipatie, maar mét plagerig tegengeluid. Het bewijs dat macaber ook schattig kan zijn.

Behalve De Boezems, maakt Jiro ook de Nederlandse 'zine' wereld onveilig met zijn zelfgepubliceerde Qualiens serie over queer aliens die het tamelijk walgelijk vinden dat op deze aardbol seksueel contact bestaat tussen wezens met verschillende geslachtsdelen. In hun ogen lijken dat immers verschillende diersoorten. Alleen homo's en lesbo's, ja, die doen het wel zoals 't hoort.

Speciaal voor 'Queering Art' maakte Jiro een nieuw avontuur van The Bosoms, waarin meteen de vraag wordt beantwoord of LHB's nu bij de T horen en hoe queer dat is.

www.thebosoms.com en www.facebook.com/TheBosoms

 

Merel de Haan

 

Vrouwelijke seksualiteit is het thema van Merel de Haan. Haar tekeningen en de vrouwen die zij tekent roepen het woord “dartelen” bij me op. Ja, dat is een heel oud en ondeugend woord.

www.mereldehaan.nl

 

Jorina Kilsdonk



' Mijn werk gaat over mannelijkheid en vrouwelijkheid. Gender is in mijn werk het hoofdonderwerp, daarbij neem ik zijstraten naar geaardheid en identiteit. Ik vraag me af hoe je je eigen identiteit kan ontwerpen en wat de rol van mannelijkheid en vrouwelijkheid daarin is.'


'In de maatschappij heerst een duidelijk beeld over man en vrouw. Het beeld is heel zwart-wit. Dit wil ik doorbreken. Ik geloof dat er in ieder van ons iets mannelijks en iets vrouwelijks zit. Door man en vrouw anders weer te geven creëer ik een nieuw beeld. Ik ben op zoek naar het gezicht van androgynie. Hoe ziet mannelijkheid en vrouwelijkheid eruit als de grens vervaagd? Kijk ik nu naar een man of naar een vrouw? Ik wil de kijker aan het twijfelen brengen en ze laten nadenken over hun eigen identiteit. '


www.jorinakilsdonk.com

Meike Martijn

Mijn positie in de Queer-art (niet te verwarren gay-art!) vind ik vrij moeilijk te bepalen. Voor mij is de scene nog jong, wat betekent dat ik weinig heb om me in context mee te verhouden. Ik denk dat Queer-art zich nog erg in de schaduwen van Gay-art beweegt, en er een fijngevoeligheid nodig is om deze twee genres te onderscheiden. Zoals er in de kunstgeschiedenis vaak vergelijkbare genres elkaar opvolgen, zal de tijd het verschil tussen beide bloot leggen (de verschillenen bevinden zich in thematiek, gevoel en uiting, en hoewel ik in de kunst al die onderscheidingen tegelijkertijd verwerp, omarm ik ze ook omdat ze toch een fijnere nieuwe ruimte doen ontstaan).


Mijn werk beweegt zich tussen 2010 – en het heden.

In mijn werk gaat het vooral om de grenzen van het zelfportret, in de vorm van portretten, performance en tekeningen. De maakbaarheid van de weergaven van onszelf. In hoeverre kunnen we bepalen hoe de ander ons ziet?

Dit thema is ontstaan vanuit mijn biseksualiteit. Als biseksueel ben je altijd min of meer onzichtbaar; verschillend van met welk geslacht je partnert zul je toch nooit als bi, maar altijd óf als hetero óf  als gay worden waargenomen. En dat is maar een heel klein voorbeeld van de tweedeling die zich overal doorzet in onze maatschappij. Met de frustratie van deze onzichtbare seksualiteit en door het niet zoeken naar antwoorden, maar veel meer naar nieuwe ruimtes om me in te bewegen, is mijn werk ontstaan.

Ik exposeer de neerslag van de performance “Mascara” uit 2010. Totale duur performance: ong. 30 min. Materialen: zwarte mascara.

 

 

 

Mijn werk is in uitgebreide vorm te vinden op www.meikemartijn.com en na verwachting zal in eind 2014 een nieuw zine verschijnen met het thema biseksualiteit. 

De zines* en ‘Mascara’(DVD) zijn te verkrijgen via: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it..

Meike Martijn,  Berlijn 2014

*zines worden altijd in een gelimiteerde oplage gemaakt, het kan dus zijn dat ik bepaalde uitgave niet meer heb.

 

Nona Metiarij

 

 

Grafische vormgeving als een van de toegepaste kunsten was lang een ondergeschoven kindje in de kunst. Die tijd is lang en breed voorbij. Toch opvallend: er is geen enkele studie te vinden over de rol van de grafisch werk in de glbt en/of queer art of beweging.

www.nonasharon.tumblr.com

 

Harmjan Roeles

 

 

De prachtige schoonheid van het witte scheerschuim op de mannen baard.

Ik kan op een gegeven moment niet anders dan een hele bus scheerschuim op mijn gezicht en hoofd leeg te spuiten, en stil vragen  “Ben ik nu dan mooi”? “Hoor ik nu dan ergens bij”?

Gelukte mislukking.

De kijker naar vrouwelijk naakt laten kijken naar zichzelf wanneer hij veranderd is in een vrouw met voedende borsten. Een zeer schetsmatige poging vrouw te worden en dit te tonen. En dan het  kijken hiernaar maskeren met een camera, en deze camera een masker laten zijn met een gezicht. Kijker en toner zijn beiden zichtbaar en kwetsbaar en hopeloos verlangend naar iets  wat er niet is, en nooit ergens anders dan in de verbeelding  kan bestaan: het andere, en het: de ander zijn.

 

De uiterste poging mooi te zijn. Het verbergen dat zich toont. De gevangene van de eigen drang iets te willen zijn of worden in de ogen van de ander. De Make-up is het gezicht.

harmjanroeles.blogspot.nl

Gemma de Schepper

www.cargocollective.com/adsomething/about-ad-something.

 

Tonni van Sommeren



In zijn fictieve zelfportretten zwerft Tonni van Sommeren door een wereld achter het spiegelvlak. Hij monteert zijn eigen hoofd op de lichamen van poserende modellen die hij tegenkomt in bestaande fotografische afbeeldingen uit verschillende media. Afbeeldingen van verleidelijke dames uit de mode- of reclamefotografie, maar ook meer historisch en antropologisch getint materiaal. Archetypische beelden die gebruikt worden om een waar of niet-waar verhaal te vertellen.

In zijn geconstrueerde identiteiten refereert hij naar het portret als fictie, als constructie en idealisatie. Wanneer wordt een sjabloon een mens of andersom?

"Ik heb en kan helemaal niets met de term Queer Art, het is zo breed dat het voor mij nietszeggend wordt. Bij Queer activisme kan ik me iets voorstellen. Queering Art is een prikkelende titel voor een tentoonstelling".

www.tonnivansommeren.nl

 

Jac.Splinter


Lambiek Y Jerom

Tante Sidonia is hetero, verliefd op Lambiek, die haar steevast op een ietwat valse-nichten-manier afwijst. Jerom doet aan dat spelletje Sidoniabashen mee.

In mijn speurtocht naar opgeheven vingertjes in de Suske en Wiske boeken, ontdekte ik  aanwijzingen over de typische verhouding tussen deze twee heren.”

www.jacsplinter.nl

 

Koes Staassen

“Mijn werk is een stem tegen normalisering.

En Queer art een ruimte waar het moet broeien.”

www.koesstaassen.nl

 

Hay Wijnhoven

 

Het "mannenthema" is voor mij vanaf de jaren 1990 belangrijk geweest. Het afbeelden en zichtbaar maken van mannen/jongens. Cruciaal waren de expositiegroep van Villa Lila en het uitgebreide netwerk van Helm de Laat met galeriehouders die geïnteresseerd waren in mannenkunst. Dat leverde mij vaste contacten op met (voormalige) galerie HoEenSeven en later met (voormalige) galerie Faubourg in Amsterdam. Momenteel heeft Mooiman in Groningen werk van mij in stock.

Kunstenaarscentrum de Olifant gaf me de mogelijkheid prenten te drukken, me verder te ontwikkelen. Later was ik voornamelijk in  hun bronsgieterij te vinden. Een aantal jaren was dat werk mijn belangrijkste inkomstenbron.

Daarnaast heb ik altijd een "tweede" en "derde lijn" gevolgd, met vrij conceptueel werk, dat niet of nauwelijks "queer" genoemd kan worden. En ik maak veel wetenschappelijke tekeningen, deels in opdracht. Mannen beeld ik nauwelijks meer af tegenwoordig, tenzij in een opdrachtsituatie.

Jan van Schijndel en Frans Stam zijn al jaren vrienden en verzamelaars van mijn werk. Bij Maas-kort laat ik een keuze zien uit die collectie, waarvan veel nog nooit geëxposeerd is. Soms betreft het originelen. Hun verzameling demonstreert perfect de weg die ik gegaan ben. Onlangs zijn Jan en Frans getrouwd en heb ik voor beiden een "huwelijkskado" vervaardigd in brons -silhouetten van hun hoofden, in elkaar vervlochten: zeer queer... En heel belangrijk, maatschappelijk gezien, om dit, nu, zo, te kunnen laten zien!

 

Ze Royale

 

Queering Art is voor eigenheimers. Vreemd eigenlijk want queer is global… Ze Royale een US performer en sculptor geeft een performance “Leer mij…”. Hoe queeren we Huis Tuin en Keuken Nederlands tot erotische poëzie.